Neden mutsuzuz ?
Çünkü gerçekten yaşamıyoruz!!!!
Bir çoğumuz “İmam kayığına” binmek için gün dolduruyoruz sadece..
Mutlu olmak istiyoruz ama çabalamıyoruz.İsteğimiz kırık,ümitlerimiz yıkık,hayallerimizin boynu bükük...
Her işi ellerin yapıp ustaların övündüğü mutlu bir toplumdan,her işi aletlerin (makinelerin) yaptığı ama yine de zamanı yetiremediğimiz mutsuz bir topluma dönüştük....
Yaşamak için çalışmıyoruz artık çalışmak için yaşıyoruz..
Tüketimin aşılandığı,çantana uyumlu ayakkabının olması gerektiği dayatılan,diğerleri gibi giyinip yaşaman gerektiği ve böyle kabul göreceğin bilinci oluşturulan kapitalist dünyada,ihtiyaçlarımızı karışlamak,hayatımızı idame ettirmek gelişmekte olan bir ülke insanı için malesef artık kolay değil...
Ve yine malesef,uzun çalışma saatleri,fazla mesailer,hak ettiğimiz ücretlerle taçlandırılmıyor...
Bir de mutluzluğa bodoslama dalan,işsizlik illeti ile uğraşanlar var...
Kolay ve kısa yoldan,şöhret ve paraya ulaşan kesimler ise gerçekliğin diğer yüzü...
Doğmamış bebeğe bile “sosyal medya hesabı” açılan günümüzde,herkes herkesin özeline ve yaşantısına şahit olmaya başladı...
Mükemmel,sorunsuz,dertsiz,tasasız yaşıyor gibi yansıtılan hayatlara özenip,kendimizi bu sahte dünyalarla kıyaslıyoruz...
-Bak gördün mü ? Falanca şu arabaya biniyor!!!
-Yok artık !! Oturduğu eve bak!!
-Vayyy!! Adamın karın kaslarına bak!!
-Millet yurtdışında geziyor,biz hala şuradan şuraya gidemiyoruz!!!
-Bu kadar estetik yaptırsam;Ben de güzel olurum!!!
Diyerek;Hayatı kendimize zindan ediyoruz...
İki üniversite bitirip,2/3 dil bilen insanların bile iş aradığı ülkemizde,YouTube/İnstagram fenomenlerinin köşeyi dönmüş olması;Eğitim,kariyer,gelişim gibi ideallerimizin körelmesine sebep oluyor...
Ve bu kıyaslamalar beynimizi meşgul ettikçe,mutsuzluğumuz daha çok artıyor,beraberinde zincirleme başka olumsuz duyguların oluşmasını sağlıyor...
Tahammülsüz,mutsuzluğunu başkalarına çemkirerek bastıran,olumlu da bile olumsuzluk arayan,içimizdeki kötülük canavarını,ellerimizle besleyip büyütüyoruz ve bizi ele geçirmesine izin veriyoruz..
En kötü tarafı ise;Bir süre sonra herkese her şeyi söyleme hakkımızın olduğuna inanmaya başlamamız ...
Hoşgörümüzü,sabrımızı,saygımızı,kaybedip,öfkeli ve tahammülsüz bireyler olduk..
Oysa küçükken,büyüklerimiz bizi başkalarıyla kıyasladığında nasıl rahatsız olurduk !!!!
-Bak filancanın oğlu sınavdan 100 almış !!
-Filancanın kızı şurayı kazanmış !!!
Çocuk aklımızla bile kıyaslanmak bizi ne kadar rahatsız ederdi değil mi ?
Peki büyüdük ve ne oldu ? O hiç sevmediğimiz kıyaslamaları kendi kendimize yapar olduk !!!
Aslında kendi hayatımızdan pay biçip,o sahte dünyaları analiz etmemiz çok kolay !!
Hangimiz ailemiz,eşimiz yada çocuğumuzla tartıştığımız bir an’ı paylaşıyoruz ?
Hangimiz sabah uyandığımızda,yüzümüz gözümüz şiş bir fotoğrafı filtresiz yayınlıyoruz ?
Hangimiz en eğlenceli düğün videolarının öncesinde yaşadığımız gerginlikleri,iki tarafı mutlu edeceğim derken kendi isteklerinizden feragat edişlerimizi yansıtıyoruz ?
Yada muazzam bir tatil köyünde keyif çatan insanlara bakarken,o kişinin yılın 358 günü eşek gibi çalıştığına odaklanıyoruz ve hakkıdır diyoruz !!!
Kısa yoldan şöhrete ve paraya ulaşan insanları “yuh yahu,oturduğu yerden para kazanıyor “ diye takip ederken,hangi etik değerlerinden vazgeçtiğini,bu vazgeçişlerin onu sürükleyeceği manevi boşluğu görüyor muyuz ?
Uzun lafın kısası;Hepimiz biriciğiz ve özeliz !!!
Dünya belki bizim etrafımızda dönmüyor ama biz kendi etrafımızda dönebiliriz !!
Ve başka hayatların uydusu olmaktan vazgeçmeliyiz !!!
Herkesin ama herkesin iyi yaptığı bir şey mutlaka vardır !!
Yaparken keyif aldığı,mutlu olduğu,kendini işe yarar ve önemli hissettiği...
-Başkaları için boş ama sizin için önemli olan
-Başkalarının burun kıvırdığı ama size iyi gelen
-Başkalarının zaman ayırmayacağı ama sizin boş vaktinizi değerli kılan illaki bir şey vardır !!!
İki seçenek var!! Ya yeteneklerini,başarısını ve potansiyelini keşfedip,üzerine gitmiş insanları uzaktan izleyip yaşamda sadece gün doldurursunuz yada günler yaşam enerjisiyle dolar..
TERCİH SENİN !!!!
