Bu defa çok uzun yazamayacağım.
Ancak sessiz de kalamayacağım.
Çünkü tüm kelimeler boğazımda düğüm düğüm.
Bu kez kadın cinayetinden bir hemşerimi kaybettim.
Her fırsatta kadına yönelik şiddeti dile getirdim.
Bir çok kez de yazdım.
Şiddetin her türlüsüne karşı olduğumu.
Ancak yetmiyor.
Ne kadar yazsak da, bağırsak da.
Cahillik daha üstün geliyor maalesef.
Tiksiniyorum!
Artık bunları yazarken daha da artıyor öfkem.
Hiç azalmıyor içimdeki sızı.
Kim bilir Şebnem'in annesinin sızısı ne kadar derin ve acı verici.
12 bıçak darbesiyle öldürdü.
Bunu düşündükten sonra bile derin bir nefes alma ihtiyacı hissediyorum.
Bir anneyi daha nefessiz bıraktınız.
Bırakın!
Bırakın artık!
Furkan Zıbıncı gibiler.
Siz sevmeyin.
Eksik olsun sevginiz de varlığınız da.
Nasıl bir hak görüştür bir insanın yaşamını elinden almak.
Sen kimsin bile diyemiyorum!
Sen nesin!!!
Vicdansiz yaratık.
Bitmediniz bir türlü.
Cahilliğiniz, yobazlığınız o çok övündüğünüz erkek ayrımcılığınız yaptı yine yapacağını.
Kahrolun!
Ve artık son olun.
